Czy Sulechów i jego okolice spełnią oczekiwania turystów? Oczywiście, że tak. Położenie Ziemi Sulechowskiej sprawiło, że obszar ten ulegał na przestrzeni wieków różnym wpływom. Jego dzieje tworzyły dwa narody – Polacy i Niemcy. W sensie turystycznym Gmina Sulechów stanowi część regionu lubuskiego najsłabiej znaną. Sytuacja ta powoli ulega zmianie, ze względu na ciekawe obiekty krajoznawcze, a przede wszystkim poprzez działalność organizacji społecznych, samorządowych i uczelni. Instytucje te starają się czynić to w różnych formach. Klub Edukacji Krajoznawstwa przy sulechowskiej PWSZ poprzez sympozja, publikacje, a samorząd przez utworzone szlaki turystyczne i czasowo działający punktu informacji turystycznej w Sulechowskim Domu Kultury. Przy dobrym i planowym działaniu, wyeksponowanie rodzimych walorów krajoznawczo- turystycznych zaspokoi szereg oczekiwań turystów krajowych i zagranicznych na wielu poziomach. Mam tu na myśli: poznanie najbliższego środowiska i specyfiki własnego terenu, rozwijania wartości kulturowych wspólnoty lokalnej i wspólnych więzi, rozwijania postaw patriotycznych związanych z tożsamością kultury regionalnej i ugruntowania poczucia tożsamości regionalno- narodowej.
Walory krajoznawcze Ziemi Sulechowskiej możemy sklasyfikować na antropogeniczne (kulturowe) i przyrodnicze (środowiska naturalnego), w skład których wchodzą: dobra kultury, pamiątki historyczne i walory przyrodniczo- krajobrazowe. Poszczególne walory możemy rozłożyć na szereg elementów składowych, które pokrótce opiszę.
1.Zabytki architektury (budownictwa) i urbanistyki.
Etnograf i profesor geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wincenty Pol (1807- 1872) określił, że “zabytek jako pomnik przeszłości godny jest zachowania i udostępnienia dla wszystkich warstw społeczeństwa jako element kształtowania w nowożytnym społeczeństwie” . Mówiąc o zabytkach architektury mam na myśli budownictwo sakralne, militarne, miejskie (użyteczności publicznej), mieszkaniowe, rezydencyjne, gospodarcze. Wszytskie one obrazują przeszłość Ziemi Sulechowskiej, wzbogacają krajobraz oraz dostarczają estetycznych wrażeń. Oczywiście krajoznawcza wartość architektury zależy od stanu ich zachowania, reprezentatywności, unikalności, dostępności i zagospodarowania turystycznego. Możemy chwalić się swoimi zabytkami poprzez ich promocję i odpowiednie zagospodarowanie, ratując je od zagłady. Ciekawym przykładem rewaloryzacji zabytków może być ich “ożywianie” poprzez specjalnie aranżowane widowiska “światło- dźwięk”.
Praktycznie na terenie gminy nie ma miejscowości, w której nie znaduje się architektura sakralna. Niektóre obiekty są niezbyt okazałe, jak murowany z kamienia i cegły kościół filialny w Kalsku, a niektóre należą do najciekawszych, jak kościół p.w. Najświętszej Marii Panny w Klępsku. Obiekt ten jest prawdziwą perłą XIV w. architektury o konstrukcji szachulcowej. Właśnie w tym kościółku zachował się ołtarz wykonany w warsztacie mistrza z Gościszowic. Można do niego dotrzeć szlakiem żółtym.
Marek Maćkowiak
