Kiedy w 1817 r. Fritz Johann Fromann zajął stanowisko na uniwersytecie w Berlinie, zmarła jego ciocia Borsch. Fromannowie chcieli, aby Minna zaopiekowała się wdowcem Borschem i jego dziećmi. Zanim Wilhelmina podjęła o tym decyzję, opiekę nad nim podjął ktoś inny.
W dniu swoich urodzin, 22 maja 1817 r., otrzymała od Goethego tomik jego wierszy (wydany w 1815 r. w wydawnictwie Cotta) z własnoręcznym wpisem autora:
Na końcu tej książki na wewnętrznej stronie okładki został starannie naklejony napis (z niebieskiej koperty) autorstwa Goethego: dla panny Wilhelminy Herzlieb.
Dom Frommannów w Jenie
[Źródło: Friedrich Johannes Frommann, Das Frommannschen Haus und seine Freunde1792 – 1837, Jena 1870, s. 33 ]
Minchen odrzuciła dwie propozycje zamążpójścia, które złożył jej potomek starego profesorskiego rodu Karl Wilhelm Walch (1776-1853). Walch urodzonym w Jenie, dwadzieścia lat starszy od niej, był akademickim członkiem głównego sądu apelacyjnego, posiadał stopień profesora zwyczajnego oraz pracował na uniwersytecie w Jenie. Wczesną wiosną 1821 r. spotkał się z ojczymem Wilhelminy, opowiadając mu o swoich staraniach. Poprosił również Frommanna o możliwość bliższego spotkania się z Minną. Wilhelmina wyraziła na spotkanie zgodę i choć nie żywiła do Walch żadnych uczuć, zostali zaręczeni. Narzeczeństwo ich było smutne i przygnębiające. Z tego co pisał syn Frommanna, matka jego odradzała Minnie poślubienie starego profesora. Mało tego, we trójkę - Minna z Walchem - odbyli z nią rozmowę, w której zapewniali, że wszystko będzie dobrze. Matka jej wiedziała, że pasierbica robi to wbrew swojej woli i czuje do profesora niechęć. Znajomi o Walchu mówili, że co prawda posiadał ogromną wiedzę, ale był słabego charakteru, choć dobroduszny, mały duchem, bez opanowania i godności, także w wyglądzie. Pani Frommann - działając w dobrej wierze - doprowadziła do ślubu tej pary, który odbył się we wrześniu 1821 r. Po weselu w domu Frommannów Minna opuściła swojego męża i uciekła do swoich krewnych, znajdując schronienie u brata w Prittagk (Zabór). Po śmierci brata zamieszkała ze szwagierką w Sulechowie. Pomimo wielu prób pojednania czynionych przez znajomych i prośby z jej strony do męża o rozwód, na który on nie wyrażał zgody, żyli praktycznie w separacji. Krewni widząc, że wspólne ich życie jest niemożliwe, zaprzestali naciskać na Minnę. Pomimo 32-letniej separacji mąż wspierał ją pensją. W 1853 r. Walch zmarł, zapisując jej część swojego majątku.
Wilhelmina Herzlieb w 76 roku życia. [Źródło: Heimatkalender des Kreises Zuellichau-Schwiebus, Züllichau 1938, s. 51]
Po śmierci męża, od czasu do czasu i na krótko, Wilhelmina odwiedzała dom Frommannów. W okresie tym zaczęła popadać w chorobę umysłową, a jej odznaki dostrzegali najbliżsi. Krewni z Sulechowa umieścili ją najpierw w zakładzie leczniczym w Żarach, a następnie w zakładzie w pobliżu Lipska, gdzie stan jej zdrowia uległ poprawie. W 1864 r. objawy zaburzeń umysłowych powróciły, a siostra Minny zadbała o umieszczenie jej w zakładzie leczniczym dla umysłowo chorych w Görlitz. Tam Minna Herzlieb zmarła 10 lipca 1865 r. w wieku 76 lat. Jej grób znajduje się na starym cmentarzu przy Minna-Herzlieb Straβe w Görlitz.
Grób Minny Herlieb na cmentarzu w Görlitz.
- Johannes Frommann Friedrich, Das Frommannschen Haus und seine Freunde 1792-1837, Jena 1870, s. 108
- August Helle, Minchen Herzlib. Erläuternde Bemerkung zu Gethe’s Wahlverwandtschaften
und Sonetten, Berlin 1878, s.
- Adolf Stabr, Minna Herzlieb. Goethe’s Ottilie ind der Wahlverwandtschaften [w:] Westermann’s Jahrbuch der Illustrirten Deutschen Monatshefte. Ein Familienbuch für das gesammte geistige Leben der Gegenwart, Braunschweig 1870, Band 27, s. 672-674
- Erich Biehahn, Züllichau und Züllichauer in literarichen Begegnungen [w:] Heimatkalender des Kreises Zuellichau- Schwiebus, Züllichau 1938, s. 51
