W 1945 r. pierwsi osadnicy zastali w Sulechowie kompleks sportowy, który składał się z boiska piłkarskiego, bieżni, widowni i boiska do piłki siatkowej. Obejmował on również pływalnię z trampoliną, szatnie, zaplecze administracyjne i werandę z bufetem. Była wówczas również i kręgielnia, która do dziś nie przetrwała.
Latem 1945 r. Hilary Furmański w kronice „Sulechowianki” napisał: „Było nas czternastu. Początkowo tylko trenowaliśmy, lecz później pomyśleliśmy o tym, aby stworzyć jakąś drużynę. Dając nazwę klubowi naszemu „Sulechowianka” rozpoczęliśmy pracę w świecie sportowym. Aby rozszedł się rozgłos w okolicy, że klub nasz istnieje, trzeba było przystąpić do rozgrywania meczów towarzyskich z drużynami sąsiadujących miast”.
2 września „Sulechowianka” rozegrała pierwszy mecz z „Gromem” Wolsztyn przegrywając 4:2. Bilans ogólny do końca 1945 r. to: rozegranych meczy 10, w tym 5 wygranych, 1 remisowy oraz 4 przegrane.
Zachowane zdjęcie z meczu w dniu 18 listopada 1945 r. Sulechowianka – KKS Zielona Góra 3:1.
Drugi od lewej prezes Sulechowianki – Hilary Furmański, trzeci Marian Ogrodowczyk, czwarty Skrzypczak, szósty Stanisław Zaremba, siódmy Ignacy Bachorz, ósmy Leszek Szostak, dziewiąty Władysław Kolski, dziesiąty Henryk Stępień, bramkarz Walenty Matysek.
Mecz piłki siatkowej na stadionie miejskim w dniu 7 kwietnia 1946 r. W wyskoku do piłki Michał Zasadni, a drugi od prawej Stefan Waga.
W następnych dniach od lutego do kwietnia 1946 r. wykonano wiele prac na rzecz rozwoju klubu i przygotowano się do rozgrywek w tym roku. Prace objęły zgłoszenie do rozgrywek klacy C do POZPN w Poznaniu, opłaty i zgłoszenia zawodników, regulamin zachowania publiczności – odpowiedzialnym za to był Antoni Powąska; uzyskano lokal klubowy i szatnie dla zawodników blisko stadionu, tj. przy ul. Pierwszych Pionierów 9 (obecna ul. 1 Maja) w siedzibie GS „SCH”, której kierownikiem był Franciszek Literski; ustalono, że barwami klubowymi będzie kolor biało-czerwony; aby rozpocząć treningi w sali gimnastycznej, panowie Stępień i Powąska naprawili drzwi i wprawili szyby, a treningi rozpoczęto 6 marca 1946 r. a Helena Powąska ufundowała sztandar klubowy w kolorze biało-czerwonym z literą „S” umieszczoną w kole (taki symbol był na koszulkach); liczba członków klubu wzrosła do 98 osób; wybrano na kierownika sekcji piłki siatkowej męskiej Michała Zasadnego i Stefana Wagę, a żeńskiej - Janinę Bartoszewicz i Krystynę Golczyńską; klub zorganizował koszenie trawy i kredowanie boiska; Pan Bogusz Nowacki wykonał szyld klubowy przy wejściu na boisko; zakupiono „przepisy gry w piłkę nożną”, które omówiono na kolejnym zebraniu plenerowym z udziałem zawodników i kibiców, jak zapisano: „kol. Stępień Henryk w krótkich lecz pięknych słowach dał wytłumaczenie, na czym polega gra w piłkę nożną”. Na stadionie założono megafony „aby dać publiczności koncert z płyt”. W świetlicy klubowej umieszczono krzyż i godło państwowe.
Przy tablicy stoi zawodnik Sulechowianki Norbert Bratke.
Sezon sportowy rozpoczęto dnia 24 marca 1946 r. meczem siatkówki z Szkolnym Klubem Sportowym Liceum Pedagogicznegom, wygrywając 2:0 oraz meczem piłki nożnej między I i II drużyną. Celem tego meczu było wyłonienie I zespołu do rozgrywek klasy „C”. Rozgrywki w klasie „C” rozpoczęły się 7 marca tr. meczem z „Gromem” Wolsztyn zakończonym porażką 5:3.
Wydarzeniem sportowym był mecz rozegrany 2 czerwca 1946 r., z którego zyski przeznaczono na odbudowę kościoła. Grali wówczas żonaci na kawalerów - z wynikiem 4:5. Zebrano wtedy 3.155,50 zł. „Mecz sędziował - jak napisał kronikarz - bardzo dobrze ksiądz proboszcz Michał Kaczmarek”.
27 czerwca 1946 r. odbyło się nadzwyczajne Walne Zebranie „Sulechowianki”. Prezesem został ks. proboszcz Michał Kaczmarek, grający bardzo dobrze w ping-ponga i szachy. Podjęto uchwały: o pielęgnacji boiska, usunięciu trybun przy bieżni i przesunięcia do starych trybun; ustaleniu dni treningów i obecności zawodników; podjęto decyzję o organizacji drużyn młodzieżowych. Tradycyjnie zakończono zebranie okrzykiem „Cześć Sportu” i odśpiewano Rotę.
Zdjęcie z 1946 roku. Od lewej stoją H. Furmański, małżeństwo Gregorczuków, ks. proboszcz M. Kaczmarek, Franciszek Martanus (w okularach).
W dniu 14 lipca 1946 r. nastąpiło otwarcie pływalni, a „Sulechowianka” zorganizowała mecz piłki nożnej z „Energetykiem” Zielona Góra, wygrywając 9:2. Odbyły się również mecze piłki siatkowej. Rewanż przeprowadzono 22 lipca tr. w Zielonej Górze. Na dojazd do Zielonej Góry „Sulechowianka” zorganizowała samochód osobowy i traktor z dwiema przyczepami. W trakcie przejazdu przez Zieloną Górę w okolicach tzw. „grzybka” (miejsce przy teatrze – hotelu) jedna z przyczep przewróciła się, a wiele osób doznało niegroźnych urazów. Po wydarzeniu tym ograniczono ilość kibiców zabieranych na wyjazdy.
W dniu 15 września rozpoczęły się kolejne rozgrywki klasy „C”. Z KKS Wolsztyn wygrano 5:0. Sezon piłkarski zakończono wiosną 1947 r. z pierwszym miejscem i awansem. Po dodatkowych rozgrywkach „Sulechowianka” znalazła się w klasie „A”. Wówczas przeciwnikami były: „Polonia” Nowy Tomyśl, „Grom” Wolsztyn, „Obra” Zbąszyń, „Olimpia” Świebodzin, „Płomień” Przyprostynia.
W sumie w 1946 r. „Sulechowianka” rozegrała 49 mecze piłkarskie. Udział w nich brało 59 zawodników, a najlepszym strzelcem został do dziś mieszkający w Sulechowie Leszek Szostak z kontem 54-bramkowym.
W dniu 12 lutego 1947 r. przeprowadzono Walne Zebranie K.S. „Sulechowianka”. Przewodniczącym zebrania został Stanisław Weychta – kierownik szkoły podstawowej. Na prezesa wybrano Karola Mokrzyckiego. W prowadzenia zespołu piłki nożnej włączył się Bolesław Hejduk. Zebranie zakończono stałym hasłem „Cześć Sportu” i odśpiewano Rotę.
W okresie wiosennym na zebraniach zarządu i zawodników wykazano wiele troski o boisko, jego stan, trybuny i bramki. Zadania wykonano we własnym zakresie i przy pomocy tzw. „gospodarza” oraz zawodników.
W dniu 26 maja 1947 r. zakończono rozgrywki awansem do klasy „A”. Wydarzeniem sportowym był mecz piłki nożnej w dniu 15 czerwca 1947 r. z reprezentacją powiatu świebodzińskiego z „Wartą” Poznań, w tym czasie wicemistrzem Polski. „Sulechowiankę” reprezentowało 8 zawodników. Mecz wygrała „Warta” 3:2, a bramki dla naszego zespołu zdobyli: jedną – L. Szostak, jedną – K. Wojewoda.
W dniu 7 września 1947 r. kolejnym wydarzeniem był mecz „Sulechowianki” z RKS „Wagmo” Zielona Góra. Przybyło dwa tysiące kibiców. Goście grali bardzo brutalnie, szczególnie atakowali bramkarza Wieczorka i napastnika Szostaka. Usunięto zawodnika gości przy wyniku 1:0. Na siedem minut przed końcem przeciwnicy, czując się skrzywdzonymi, opuścił boisko, a mecz wygrano walkowerm 3:0. Rozgrywki zakończono na I miejscu.
Warto tutaj odnotować zebranie zarządu i graczy „Sulechowianki” z dnia 12 września 1947 r., na którym burmistrz Stanisław Michalski podziękował zarządowi i zawodnikom za awans do klasy „A”, po czym wręczył dyplom. W trakcie dyskusji burmistrz zadeklarował pomoc w zakupie dwunastu herbów Sulechowa, które zostaną umieszczone na koszulkach piłkarzy. Ogółem w 1947 r. rozegrano 59 mecze, najwięcej bramek strzelił Leszek Szostak - 31, a w rozgrywkach brało udział 48 zawodników.
