Rycina przedstawiająca Sulechów w XVIII w. Pod numerem 7 szpital św. Jerzego.
Bardzo prawdopodobne, że szpital Św. Jerzego był najstarszym w mieście. Pisał o nim sulechowski kronikarz Johann Joachim Möller, a za nim superintendent A. Splittgerber. Szpital ten znajdował się na przedmieściu zielonogórskim po prawej stronie Bramy Zielonogórskiej przy Lange Gasse (ulicy Długiej - wychodząc z miasta) – dzisiejszej ul Armii Krajowej. Jak sugerował Splittgerber, jego przeznaczeniem było m.in. odizolowanie chorych przybywających być może z wypraw krzyżowych. Przy szpitalu znajdowała się również kaplica św. Jerzego, opiekuna krzyżowców. „Czy najstarszy szpital w Sulechowie już za owych czasów powstał – nie wiadomo? Z wyprawami krzyżowymi nie było powiązania, może z pielgrzymami w późniejszym czasie, za którymi to wlokły się choroby zaraźliwe.”(s. 51)1 Z tej też przyczyny budowano je za murami miejskimi i otaczano osobnym murem.
Pierwsza znana i zachowana wzmianka o tym szpitalu znajduje się w kronice J. J. Möllera, który napisał, że po reformacji i utracie jego znaczenia rada miejska odkupiła ten budynek od katolickich duchownych w 1536 r. Z kolei inny sulechowski kronikarz M. Georgio Bruhmann wspomniał o przewodniczącym szpitala opisując zapis Richtsteiga: „Naprzeciw Bramy Zielonogórskiej po prawej ręce na rogu uliczki mieści się szpital, który w 1682 r. Od posad z nowa został zbudowany, gdyż stary pod wezwaniem św. Jerzego się rozpadł i został rozebrany. Koszt budowy opiewał wówczas na 479 talarów, 5 groszy (ggr.), 4 fenigi, z czego zebrano i zaoferowano 17 talarów, 99 groszy (ggr.).”(s. 51 – 52)1
Budynek szpitalny wieńczyła mała wieża, na której wisiał dzwon zafundowany w 1683 r. przez ówczesnego superintendenta M. Adama Selliusa. Na dzwonie znajdował się napis „Deo, Pauperibus et Posteritate offert Adam Sellius, Francof. March. Past. Et Insp. Anno 1683 Pulus parva preces publico Pauperum.” – tzn. Bogu, biednym i potomstwu ofiarował M. Adam Sellius, pastor frankfurcki i inspektor. (s. 52)1 Dzwon ten dzwonił co rano o wpół do szóstej, budząc służbę. W 1587 r. zmarła stara katolicka zakonnica w szpitalu. Znalazła ona w szpitalu schronienie po rozwiązaniu jej klasztoru. Również w szpitalu co 14 dni wygłaszał kazania diakon z kościoła miejskiego i co kwartał udzielał komunii. Szpital obejmował opieką około 20 biednych starych ludzi. (s. 52) 1
Prawdopodobnie przy szpitalu znajdował się cmentarz. Kronikarz G. Bruhmann zanotował: „Pamiętam jeszcze, że po prawej stronie za bramą (Bramą Zielonogórską - autor) był umiejscowiony cmentarzyk dla obłąkanych, a w pobliżu, kiedy kładziono fundamentum pod nowe budowle, znajdowano wciąż duże i mocne kości ludzkie. Nic to dziwnego, albowiem był tam dawniej cmentarz.” (s. 5) 2
Czy był to najstarszy z sulechowskich szpitali i w jak odległych czasach go zbudowano? Są to pytania, które czekają na dalsze wyjaśnienia.
[1] A. Splittgerber ,Geschichte der Stadt und Kreises des Züllichau, Züllichau 1927, - tłumaczenie Bogusław Kowalski.
[2] G. Bruchmann, Annales oder Geschichtebuch und Chronika der Stadt Züllich, Küstrin 1665, - tłumaczenie Bartosz Buda.
