Wpisz szukany wyraz lub frazę w celu odnalezienia artykułu na naszej stronie.


Sulechowski ratusz
(Biuletyn Informacyjny Miasta i Gminy Sulechów, lipec 2019, nr 191, s. 11)

Ratusz - kopia obraza nieznanego autora, wykonana w 1936 r.


W kwietniu 2019 r. gościem Marcina Górznego, Zastępcy Burmistrza Sulechowa, był Joachim Petras z Zehdenick w Niemczech (miasto w kraju związkowym Brandenburgia, powiat Oberhavel). Zamiarem niemieckiego gościa było oddanie obrazu do „miejskiego muzeum”. Jest to kopia olejnego obrazu nieznanego autora, którą wykonał około 1936 r. nauczyciel szkoły średniej Friedrich Petras, ojciec Joachima. Przedstawiony na nim sulechowski ratusz jest murowaną budowlą, powstałą po wielkim pożarze Sulechowa, jaki wybuchł 27 kwietnia 1557 r. Kronikarze M. Georgio Bruchmann i Johann Christoph Wilcken zapisali, że ratusz wybudowano dzięki znalezionemu podczas budowy zakrystii sulechowskiej fary „ogromnemu skarbowi w postaci złota”. Ratusz był dumą miasta, a zachwycał się nim przebywający w Sulechowie w 1722 r. król pruski i elektor brandenburski Fryderyk Wilhelm I (1688-1740) [1, s. 8; 2, s. 8]. Do XIX wieku ratusz był budynkiem dwukondygnacyjnym o dachu dwuspadowym, z umieszczoną od strony wieży uskokową attyką. W dużej murowanej wieży znajdował się zegar z kurantem. Wieża zakończona była hełmem z arkadowym gankiem, a pokryto ją miedzianą blachą pomalowaną na czarno. Od strony południowej znajdowała się mała wieżyczka, również pokryta miedzianą blachą i pomalowana na czarno. W wieżyczce znajdował się dzwon sygnalizujący (tzw. dzwon zamykający) zamykanie bram miejskich lub wybuch pożaru [2, s. 7-8].


Nieznany malarz przedstawił na obrazie, skopiowanym przez Friedricha Petrasa, rynek z sulechowskimratuszem od strony południowej, ze zwartą zabudową mieszkalną i licznymi podcieniami na poziomie pierwszej kondygnacji wzdłuż lica muru budynków. Wybudowano je zapewne dla usprawnienia ruchu i poszerzenia chodnika. Obraz można obejrzeć w sekretariacie Urzędu Miejskiego w Sulechowie.


Marek Maćkowiak, prezes STH

Opracowano na podstawie:
[1] - Johann Christoph Wilcken, Züllichographia oder Chronica der kgl. Preußischen Stadt Züllichau, Züllichau 1753,
[2] - M. Georgio Bruchmann, Annales oder Geschichtbuch und Chronik der Stadt Züllich, Küstrin 1665.



Powrót - Prasa | Powrót - Miejscowości w historii