W 1945 r. pierwsi osadnicy zastali w Sulechowie kompleks sportowy, który składał się z boiska piłkarskiego, bieżni, widowni i boiska do piłki siatkowej. Obejmował on również pływalnię z trampoliną, szatnie, zaplecze administracyjne i werandę z bufetem. W sąsiedztwie Stadionu znajduję się Sala sportowa, którą przed wojną nazywaną „Halą Cesarską” rok budowy 1912 r. Latem 1945 r. Hilary Furmański w kronice „Sulechowianki” napisał: „Było nas czternastu. Początkowo tylko trenowaliśmy, lecz później pomyśleliśmy o tym, aby stworzyć jakąś drużynę. Dając nazwę klubowi naszemu „Sulechowianka” rozpoczęliśmy pracę w świecie sportowym. Aby rozszedł się rozgłos w okolicy, że klub nasz istnieje trzeba było przystąpić do rozgrywania meczów towarzyskich z drużynami sąsiadujących miast”.
2 września „Sulechowianka” rozegrała pierwszy mecz z „Gromem” Wolsztyn przegrywając 4:2. Bilans ogólny do końca 1945 r. to: rozegranych meczy 10, w tym 5 wygranych, 1 remisowy oraz 4 przegrane. Zachowało się zdjęcie z meczu w dniu 18 listopada 1945 r. Sulechowianka – KKS Zielona Góra 3:1.
Drugi od lewej prezes Sulechowianki – Hilary Furmański, trzeci Marian Ogrodowczyk, czwarty Skrzypczak, szósty Stanisław Zaremba, siódmy Ignacy Bachorz, ósmy Leszek Szostak, dziewiąty Władysław Kolski, dziesiąty Henryk Stępień, bramkarz Walenty Matysek.
„Najcenniejszymi zwycięstwami były: mecz z KKS Zielona Góra 3:1 i 2:1 oraz w rewanżu z Gromem Wolsztyn 3:2. Ciekawostka: Deficyt 1027 zł, prezes Sulechowianki pokrył z własnej kieszeni.
„Początek 1946 r. stał się kluczowy dla rozwoju „Sulechowianki”. 11 lutego tr. Zwołano Walne Zebranie „Sulechowianki”, któremu przewodniczył Franciszek Literski (pierwszy Burmistrz Sulechowa). Wybrano nowe władze z prezesem Tadeuszem Szarzyńskim na czele. Obecnych było 48 osób wśród, których zebrano „na rzecz zawiązania klubu” 5.265 zł. Obecni zadeklarowali przekazanie sprzętu sportowego (spodenki piłkarskie - 12 szt., siatki, dysk, oszczep, stół do ping- ponga, rakietki, buty piłkarskie – nazywane wówczas „tepami”). Na zebraniu wysunięto kilka ciekawych postulatów: uruchomienia basenu pływackiego; uruchomienia kręgielni przy ul. Świebodzińskiej (obecnie Jana Pawła II); zakupu piłki nożnej (w 1945 r. grano piłką siatkową) wraz z zakupem nowego „umundurowania”; przemalowania bramek z koloru „niemieckiego” (były w pasy czarno-białe) na biały; wprowadzenie zakazu pasania krów (gracze-przeciwnicy odmawiali gry na zanieczyszczonej murawie boiska); poruszano również sprawę „zniknięcia” ławek i krzeseł z widowni boiska; zgłoszenia klubu Sulechowianki do Poznańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Hasłem „Cześć Sportu” i odśpiewaniem Roty zakończono pierwsze Walne Zebranie.
Mecz piłki siatkowej na stadionie miejskim w dniu 7 kwietnia 1946 r. W wyskoku do piłki Michał Zasadni a drugi od prawej Stefan Waga.
W następnych dniach od lutego do kwietnia 1946 r. wykonano wiele prac na rzecz rozwoju klubu i przygotowanie się do rozgrywek. Prace objęły zgłoszenie do rozgrywek klasy „C” POZPN w Poznaniu, opłaty i zgłoszenia zawodników, regulamin zachowania publiczności – odpowiedzialnym za to był Antoni Powąska; uzyskano lokal klubowy i szatnie dla zawodników blisko stadionu tj. przy ul. Pierwszych Pionierów 9 (obecna ul. 1 Maja) w siedzibie GS „SCH”, której kierownikiem był Franciszek Literski; uchwalono, że barwami klubowymi będzie kolor biało- czerwony; aby rozpocząć treningi w sali gimnastycznej panowie Stępień i Powąska naprawili drzwi i wprawili szyby, a treningi rozpoczęły się 6 marca 1946 r. Pani Helena Powąska ufundowała sztandar klubowy w kolorze biało- czerwonym z literą „S” umieszczoną w kole (taki symbol był na koszulkach); liczba członków klubu wzrosła do 98 osób; wybrano na kierownika sekcji piłki siatkowej męskiej Michała Zasadnego i Stefana Wagę a żeńskiej Janinę Bartoszewicz i Krystynę Golczyńską; klub zorganizował koszenie trawy i kredowanie boiska; Pan Bogusz Nowacki wykonał szyld klubowy przy wejściu na stadion; zakupiono „przepisy gry w piłkę nożną”, które omówił na kolejnym zebraniu plenerowym z udziałem zawodników i kibiców ,jak zapisano – „kol .Stępień Henryk w krótkich lecz pięknych słowach dał wytłumaczenie na czym polega gra w piłkę nożną”. Na stadionie założono megafony „aby dać publiczności koncert z płyt”. W świetlicy klubowej umieszczono krzyż i godło państwowe.
Przed wejściem na Stadion stoi zawodnik Sulechowianki Norbert Bratke.
Sezon sportowy rozpoczął się dnia 24 marca 1946 r. meczem siatkówki z Szkolnym Klubem Sportowym Liceum Pedagogicznym wygrywając 2:0, rewanż rozegrano 29 marca 1946 r. wynikiem 2:1 ( 13:15, 15:9, 15:12 ) dla Sulechowianki oraz meczem piłki nożnej między I i II drużyną. Celem tego meczu było wyłonienia I zespołu do rozgrywek klasy „C”. Rozgrywki w klasie „C” rozpoczęły się w dniu 7 kwietnia tr. meczem z „Gromem” Wolsztyn zakończonym porażką 5:3. 19 maja 1946 r. Sulechowianka zakończyła rozgrywki na III miejscu. Wydarzeniem sportowym był mecz rozegrany w dniu 2 czerwca 1946 r., z którego zyski przeznaczono na odbudowę kościoła. Grali wówczas żonaci na kawalerów z wynikiem 4:5. Zebrano wtedy 3155,50 zł. „Mecz bardzo dobrze sędziował - jak napisał kronikarz - ksiądz proboszcz Michał Kaczmarek”.
27 czerwca 1946 r. odbyło się nadzwyczajne Walne Zebranie „Sulechowianki”. Prezesem został ks. proboszcz Michał Kaczmarek, który grał bardzo dobrze w ping-ponga i szachy. Podjęto uchwały o: pielęgnacji boiska, usunięciu trybun z bieżni i przesunięcia do starych trybun; ustaleniu dni treningów i obecności zawodników; podjęto decyzję o organizacji drużyn młodzieżowych. Tradycyjnie zakończono zebranie hasłem „Cześć Sportu” i odśpiewano Rotę.
29 czerwca 1946 r. odbył się mecz siatkówki Sulechowianka – Zieloni Zielona Góra wynik 0:2 ( 14:15, 7:15 ), a następnie rozegrano mecz trójek tych samych drużyn również wygrany przez Zieloną Górę 2:0 ( 15:10, 15:9 ).
