Stanisław Weychta (1906 – 1986) urodził się 21 kwietnia 1906 r. w Perkowie, pow. Wolsztyn, woj. Poznańskie. Syn Tadeusza, kamieniarza. Po ukończeniu szkoły powszechnej został przyjęty do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie. W roku 1925 zdał egzamin dojrzałości i uzyskał uprawnienia do nauczania w szkołach powszechnych.
Pracę rozpoczął 1 września 1925 r. w Publicznej Szkole Powszechnej w Jażyńcu, pow. Wolsztyn w charakterze nauczyciela kontraktowego. Ucząc w tej szkole, złożył 6 listopada 1928 r. egzamin praktyczny w Seminarium Nauczycielskim w Lesznie. We wrześniu 1928 r. został kierownikiem tej szkoły.
W roku szkolnym 1934/ 35 został przeniesiony na kresy wschodnie do powiatu Kobrzyńskiego (później białoruska SRR, obwód brzeski, obecnie Białoruś), gdzie objął posadę w Szkole Powszechnej w Bogusławicach. Tam pracuje do wybuchu II wojny światowej.
W okresie okupacji pracuje przy naprawie dróg. Po wkroczeniu na te tereny Armii Czerwonej i ogłoszeniu repatriacji wraca do Polski. 8 kwietnia 1945 r. osiedlił się Sulechowie. Od czerwca 1945 r. jest współorganizatorem początków szkolnictwa podstawowego i gimnazjalnego. Uroczystego otwarcia szkolnej placówki (szkoły podstawowej i gimnazjum) dokonano 22 lipca 1955 r. w obecności m.in. burmistrza miasta Józefa Kieliszowskiego.
24 listopada 1946 r. za zasługi w tworzeniu zalążków polskiego szkolnictwa Stanisław Weychta odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Pracując w jako nauczyciel w szkole zdał 1 sierpnia 1957 r. przed Państwową Komisją egzaminacyjną powołaną przez Państwowe Zaoczne Studium Nauczycielskie w Poznaniu, egzamin eksternistyczny z historii i metodyki nauczania początkowego w zakresie programu studium nauczycielskiego.
W szkołach na terenie Sulechowa pracował do przejścia na emeryturą w 1972 r. Organizował pierwsze kursy dla dorosłych (rzemieślnicze i repolonizacyjne). Przez wiele lat był opiekunem Szkolnego Koła Ochrony Przyrody Pełnił funkcję pełnomocnika wydawnictwa „Czytelnik” dzięki czemu do miasta trafiały pierwsze książki oraz zapraszano m.in. Gustawa Morcinka, Arkadego Fiedlera, Melchiora Wańkowicza. Był prezesem Zarządu Powiatowego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej i w latach 1953- 1955 prezesem Zarządu Powiatowego Związku Nauczycielstwa Polskiego. Był radnym pierwszej Rady Miejskiej w Sulechowie.
Za swoją działalność został wyróżniony przez władze regionalne i centralne licznymi odznaczeniami m.in.: Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Honorową „Za zasługi w rozwoju województwa zielonogórskiego” i Złotą Odznaką ZNP.
Zmarł 11 lipca 1986 roku.
