Jan Kostrzyński („Hans”von Küstrin”) z dynastii Hohenzollernów (1513-1571). Urodził się 3 sierpnia 1513 r., a zmarł 13 stycznia 1571 r. (pochowany w kościele Najjaśniejszej Marii Panny w Kostrzyniu). Był margrabią Brandenburgii, władał niezależną wschodnią częścią - Nową Marchią, w skład której weszły Kostrzyn, Torzym, Krosno Odrzańskie, Sulechów, Lubsko i Chociebuż. Określano go jako upartego, wybuchowego, pobożnego i mającego respekt wobec cesarza.
Jego ojcem był Joachim I, elektor brandenburski, a matką Elżbieta Oldenburg, córka Jana II Oldenburga króla Danii, Norwegii i Szwecji. Jan z Kostrzynia poślubił Katarzynę Brunszwicką. Popierał protestantyzm z balwinem Joanitów – Franzem Neumanem. Za jego rządów Kostrzyń nad Odrą stał się w 1536 r. stolicą Nowej Marchii. W 1538 r. przyjął luteranizm i wprowadził sekularyzację dóbr kościelnych. Stworzył nowoczesny system zarządzania gospodarczego i finansowego. Zmarł bezdzietnie. Z jego inicjatywy rozpoczęto budowę twierdzy w Kostrzyniu. Jan założył w Kostrzyniu liczne instytucje administrujące księstwem.
Natomiast jego żona założyła w 1562 r. miasto Dębno i przeniosła tam urzędy z Chwaszczan. Kiedy w 1571 r. zmarł Jan, jego żona otrzymała zamek w Krośnie, który przebudowała na styl renesansowy. Dzięki Katarzynie w Krośnie i Ośnie powstały apteki i gimnazjum.
Po śmierci Jan z Kostrzynia Nową Marchię włączono do Brandenburgii, gdyż nie miał synów.
- Die Oder als Kulturlandschaft / Odra jako krajobraz kulturowy / Über Geschichte und Alltag in der deutsch-polnischen Grenzregion / Historia i codzienność na polsko-niemieckim pograniczu.Książka towarzysząca wystawie Komisji Ochrony Zabytków i Muzealnictwa Polski i Brandenburgii, druk Szczecin, rok wydania 1998, s.90 ryc. 91,
- Rola szlachty w kształtowaniu oblicza społeczno- gospodarczego Nowej Marchii (XVI-XVIII w.) [w:] Roczniku Lubuskim, tom XXVII cz. I, pod red. Wojciecha Strzyżewskiego, Zielona Góra 2001 r.
